Grób Ludwiga Levy-Lenza w Monachium
Ludwig Levy-Lenz (1889–1966) uważał życie seksualne za „naistotniejszy rozdział naszego krótkiego życia” a Magnus Hirschfeld był dla niego nie tylko „człowiekiem szlachetnym i światłym”, „wielkim lekarzem” i „rewolucjonistą” lecz przede wszystkim „przyjacielem i mistrzem”. We wczesnych latach powojennych Levy-Lenz należał do tych nielicznych na niemieckojęzycznym obszarze, którzy próbowali w swoich publikacjach jak i poprzez nie zachować godną pamięć o Hirschfeldzie.
W swoich wspomnieniach Dyskrecje i niedyskrecje (1951) pisał o wdzięczności, jaką żywi do Hirschfelda za to, że „nauczył mnie tak wiele wyrozumiałości, dobroci i zrozumienia, wykazując przy tym ogrom cierpliwości i tolerancji a także przekazał mi umiejętności i wiedzę, bez których szybko okazałbym się niezdolny do wykonywania zawodu rzeczoznawcy sądowego.”
Levy-Lenz podkreślał przy tym idealizm Hirschfelda a także opisał kilka cech jego osobowości: „Nie lubił pedantycznego porządku, książki, rękopisy, jego własne dzieła, książki z biblioteki, egzemplarze protokołów z posiedzeń, wszystko to piętrzyło się w wysokich stosach na biurku, stołach i krzesłach. O pieniądzach nie miał pojęcia. Gdy zmarł, nie było czym zapłacić za nagrobek. Grobowiec, który Hirschfeldowi w Nicei postawili jakiś czas później przyjaciele, Levy-Lenz odwiedził prawdopodobnie w późniejszych latach, ponieważ pozostał taki jego zapis: „Wędrowcze, gdy tędy przechodzisz, poszukaj jego grobu i pobądź przy nim. Kwiaty, które tu kwitną, drzewa, które tu rosną, są wspanialsze niż ich rodzeństwo na dalekim świecie.”
Ludwig Levy-Lenz – Biografia
Koleje życia Ludwiga Levy-Lenza znamy dzięki jego spisanym przez niego wspomnieniom. Urodzony w 1889 roku w Poznaniu (Posen) studiował w młodości medycynę w Heidelbergu, Monachium i Wrocławiu (Breslau) a następnie wrócił do swojego rodzinnego miasta aby objąć tam asystenturę lekarską. W czasie pierwszej wojny światowej założył szpital polowy gdzie zajmował się „chirurgią rekonstrukcji plastycznej” a następnie „dom publiczny” dla żołnierzy, w którym był odpowiedzialny za opiekę medyczną pacujących w nim kobiet. Krótki czas potem przeniósł się do Berlina, pracował jako chirurg w szpitalu a w końcu przejął, przy finansowej pomocy swojego ojca, gabinet dermatologiczny mieszczący się przy Rosenthaler Platz, niedaleko berlińskiej dzielnicy „Scheunenviertel”. Od połowy lat dwudziestych pracował jako terapeuta seksualny i chirurg w Instytucie Nauk Seksualnych, angażował się publicystycznie w walkę z chorobami wenerycznymi oraz optował za legalizacją przerywania ciąży.
Ludwig Levy-Lenz był trzykrotnie żonaty. Już w roku 1933 – roku poślubienia trzeciej żony Maryi Goldwasser (urodzonej w Oświęcimiu) – Levy-Lenz opuścił po raz pierwszy Niemcy w związku z masywną nagonką antysemicką. Małżeństwo osiadło wówczas w Paryżu. Gdy wydawało się, że sytuacja się uspokoiła, a było to w roku 1935, przed otwarciem Olimpiady, Levy-Lenz wrócił do Berlina i otworzył gabinet chirurgii plastycznej przy ulicy Kurfürstendamm. Jednak już rok później wyemigrował ponownie i udał się wraz z żoną do Egiptu. Tu udało mu się osiągnąć wielki sukces jako chirurg plastyczny a jego willa „Heidelberg” stała się miejscem schronienia i spotkań przede wszystkim osób pochodzenia żydowskiego z obszaru niemieckojęzycznego, ludzi którzy musieli opuścić swoją ojczyznę uciekając przed terrorem narodowych socjalistów i ratując swoje życie. Levy-Lenz przyjmował pacjentów w swoim gabinecie w Kairze do lat pięćdziesiątych. W ostatnich latach pracy przebywał tam tylko w miesiącach zimowych a w pozostałym czasie pracował w Baden-Baden.
Grobowiec
Ludwig Levy-Lenz zmarł 30 października 1966 roku w jednej z monachijskich klinik i dopiero niedawno, wiosną 2020 roku, udało się ustalić miejsce jego spoczynku. Grobowiec znajduje się na Nowym Cmentarzu Izraelickim w Monachium, przy ulicy Garchinger Straße 37, sekcja 17 rząd 11 grób 16.